Kalendarz muzułmański (księżycowy) - został wprowadzony w 632 przez Mahometa (12 miesięcy synodycznych, długość roku wynosi w przybliżeniu 354 dni i 8 godzin). Arabowie wprowadzili cykl 30-letni (19 lat zwyczajnych po 354 dni i 11 lat przestępnych po 355 dni). Rok mahometański jest o 11 dni krótszy od zwrotnikowego (33 lata gregoriańskie odpowiadają 34 latom mahometańskim). Początek dnia liczy się od zachodu słońca. Dni tygodnia (prócz piątku i soboty) oznacza się cyframi: niedziela -1.


Kalendarz egipski – był pierwowzorem kalendarzy słonecznych. Rok zawierał 12 miesięcy po 30 dni i 5 dni dodatkowych na końcu roku. Rok był krótszy od zwrotnikowego o 1/4 dnia, w ten sposób początek roku przesuwał się przez wszystkie pory roku (rok wędrowny). Zmieniała się również data heliakalnego wschodu Syriusza, potrzebnego do obliczania terminu wylewu Nilu. 1461 lat kalendarzowych egipskich równało się 1460 latom Syriusza (okres Sotis, Sot - od egipskiej nazwy Syriusza). Rok egipski dzielił się na 3 pory roku (po 4 miesiące każda: wylew Nilu, siew, żniwa). Doba egipska liczyła 24 godziny. Kalendarz egipski urzędowo obowiązywał do 46 p.n.e., do dziś stosowany jest w Kościele koptyjskim (w Etiopii), oparty na nim jest kalendarz armeński, stosowany w astronomii do czasów Kopernika (prowadził w nim swój dziennik obserwacji).